نقش شهید صیاد ... در مصاحبه با روزنامه ایران

بسمه تعالی

در ابتدا بایستی عرض کنم که شخصیت شهید بزرگوار صیاد شیرازی بعنوان یک فرد نظامی، رزمنده، فرمانده و مدافع از حریم و کیان کشور عزیزمان ایران ویژگی های بسیاری دارد که بنظرم تاکنون بطور تمام و کمال کمتر به آن پرداخته شده است. امروز پس از گذشت نزدیک به هجده سال از شهادت آن بزرگ مرد وقتی به دقت به تحلیل شخصیت او می نشینیم به این نتیجه می رسیم که در مجموع دوران زندگی او 55 سال بود. که 20 سال اولیه آن به کودکی و نوجوانی گذشت و پس از سپری کردن دوران تحصیلات ابتدایی و متوسطه دقیقاً در 20 سالگی یعنی در عنفوان جوانی به ارتش پیوست و وارد دانشکده افسری شد و تا پایان عمر نظامی بود یعنی بواقع 35 سال نظامی گری کرد. پانزده سال از این 35 سال مربوط می شود به قبل از انقلاب که او در دانشکده افسری ارتش تحصیل کرده، آموزش دیده و تربیت نظامی را فراگرفته و همچنین دوران افسری جزء یعنی تا درجه سروانی را در یگان های مختلف نیروی زمینی مشغول خدمت و فراگیری فنون نظامی بوده است. از آنجا که وی در یک خانواده اصیل و مذهبی متولد شده بود لذا به مبانی دینی معتقد و عامل به فرائض و وظایف دینی بود لذا در کوران انقلاب اسلامی نیز با انقلابیون همراه بود و با افراد معتقد به اسلام و انقلاب و انقلابیون در ارتش نیز حشر و نشر داشت و خلقیات او طوری بود که براحتی با مردم و دوستان ارتباط برقرار می کرد و دیگران نیز از مصاحبت با او بهره می بردند و در طول زندگی و خدمت و حتی در دوران مسؤلیت و فرماندهی بسیار باصطلاح سهل الوصول بود. بنابراین در پاسخ به سؤال شما عرض می شود که مبارزات او صرفاً در دفاع مقدس خلاصه نمی شود. صیاد شیرازی فردی است که در ابتدای انقلاب در اصفهان همراه انقلابیون به حفظ پادگان ها و نظم و امنیت شهر همت گماشت و همزمان با فعال شدن تهدید ضدانقلابیون و تجزیه طلبان در کردستان که از سوی قدرت های بیگانه حمایت می شدند و در آن منطقه ایجاد ناامنی می کردند بطور داوطلبانه وارد منطقه آشوب زده کردستان و آذربایجان غربی شد. لازم است به این نکته توجه کنیم که خدمات نظامی و فعالیت های او در منطقه کردستان متناسب با ضرورت های محیطی به حدی بود که از سوی مسؤلین عالی وقت کشور به عنوان فرمانده منطقه غرب منصوب گردید. او در زمان فرماندهی بر منطقه غرب کشور بمدت هجده ماه کلیه شهرهای آلوده به حضور ضدانقلاب را پاکسازی نمود. بنابراین شخصیت متدین، متعهد و متخصص شهید صیاد شیرازی با این مقدمات در زمان جنگ ظهور کرد و همه مسؤلین درجه یک نظام او را به نام می شناختند. اگرچه صحنه های جنگی با ضد انقلاب در غرب کشور با آماج حملات ارتش بعثی عراق در غرب و جنوب از نظر شیوه متفاوت بود ولی او در یک دوره انتزاع از فرماندهی منطقه غرب به دلیل اختلاف با رئیس جمهور و فرمانده کل قوای وقت (بنی صدر) بنوعی با صحنه های عملیات در جنوب نیز آشنا شده بود و برای طراحی برخی عملیات ها به منطقه رفته بود. دیگر ویژگی شهید صیاد که او را با سایر هموندان خود متمایز می کند روحیات انقلابی و خلقیات مردمی اوست که باعث شد بدون توجه به دانش نظامی خود با سایر رزمندگان که شوق شهادت و دفاع از کشور در آنها موج می زد به سرعت ارتباط برقرار کند و با آنها همراه شده تا آنجا که آنها را در ردهای تصمیم سازی و تصمیم گیری شریک نماید. این روحیات باعث شد که برادران سپاهی در کردستان او را بعنوان فرمانده خود بپذیرند. لذا همین رفاقت و نزدیکی عاملی بود که پس از سقوط هواپیمای سی 130 حامل فرماندهان در عملیات ثامن الائمه و شهادت آنان، از سوی شورای عالی دفاع شهید صیاد بعنوان فرمانده جدید نیروی زمینی معرفی و از سوی حضرت امام راحل (ره) به این سمت منصوب شود.   

با ورود صیاد به صحنه فرماندهی جنگ ایران و عراق دلایلی که باعث می شد غیر نظامیان کمتر در جنگ مشارکت داشته باشند برداشته شد و هجوم نیروهای احتیاط (مردمی) به جنگ عاملی شد که ماشین جنگی ایران با سرعت بیشتری به حرکت ادامه دهد. لذا وقتی تاریج جنگ هشت ساله را مرور می کنیم مشاهده می کنیم از زمانی که صیاد به فرماندهی نیروی زمینی منصوب شد تا فتح خرمشهر در عملیات بیت المقدس یعنی در کمتر از 9 ماه بوسیله عملیات هایی که او و تیم ارتشی و سپاهی همراه او طراحی می کنند، غالب سرزمین های اشغالی آزاد می شود. این موضوع امروزه مورد اتفاق اغلب کارشناسان دفاع مقدس اعم از ارتشی و سپاهی است که سرعت در عملیات و انجام عملیات های پی در پی طریق القدس، فتح المبین و بیت المقدس که منجر به آزاد سازی قریب ده هزار کیلومتر مربع از سرزمین های اشغالی گردید بواسطه وجود صیاد و شیوه فرماندهی او بود که توانست ارتش و سپاه را بصورت ترکیبی و ادغامی بکار گیرد. او با این راهبرد (همکاری ارتش و سپاه) کاستی های روحی و روانی ارتشی ها را و همچنین کاستی های تخصصی پاسداران را جبران کرد و به تعبیر خود او با «ترکیب مقدس ارتش و سپاه، ارتشی و سپاهی یک لشگر الهی» به جنگ متجاوزین بعثی رفت و به لطف الهی نتیجه گرفت. اگرچه در ادامه جنگ این همکاری موفق و بنفع او نبود ولی در آن مقطع زمانی این تدبیر توانست کشور را از اشغال دشمن آزاد نماید و آنچه برای شهید صیاد شیرازی مهم بود «آزادی سرزمین های اشغالی» بود که خوشبختانه به آن دست یافت. او صرفاً به منافع ملی کشور فکر می کرد و همواره از حاشیه های ایجاد شده پرهیز می کرد.

در سؤال شما صحبت از هویت ارتشی شده است. هویت ارتشی یا فرهنگ سازمانی ارتش چیزی است که قاطبه ارتشیان بعد از یک دوره خدمت در ارتش آن را فرا می گیرند که شامل آموزش های نظامی، رفتارها، سلوک و اخلاق نظامی گری است که شهید صیاد نیز در مورد فرهنگ نظامی گری از سایرین مستثنی نبود اگرچه بدلیل هوشمندی بموقع و شناسایی مقتضیات زمان وی توانست در آن زمان با غیر ارتشیان نیز پیوند خورده و همکاری نماید. چیزی که در ابتدای جنگ بسیار مشکل می نمود. ولی بنظرم آنچه مورد نظر شماست تخصص نظامی گری اوست که آن شهید سخاوتمندانه دانسته های خود را در اختیار سایرین قرار می داد و بسیاری از رزمندگان در ابتدای انقلاب و جنگ ایران و عراق، شیوه های جنگیدن و نظامی گری را از او آموختند. در زمان عملیات مرصاد و حمله منافقین به داخل کشور که پس از پذیرش قطعنامه صورت گرفت شهید صیاد سمت فرماندهی نداشت و با عنوان نماینده امام در شورای عالی دفاع در جبهه ها حضور پیدا می کرد و غالباً بدلیل اعتمادی که رزمندگان ارتشی و سپاهی به وی داشتند بطور غیررسمی نقش ایفا می کرد. لذا به همین دلیل بود که وقتی فرماندهان جنگ در قرارگاه خاتم الانبیاء (ص) احساس کردند که کار برای آنها مشکل شده از او درخواست کردند که به منطقه بیاید و به آنها کمک کند. لازم است عرض کنم که شرایط پس از پذیرش قطعنامه بسیار سخت شده بود به این ترتیب که ایران تحت فشارهای داخلی و خارجی (عراق و سایر عوامل بین المللی) مجبور به پذیرش قطعنامه شده و آتش بس را پذیرفته بود ولی صدام قطعنامه را قبول نکرده و به حملات خود به جبهه های ایران ادامه می داد لذا نیروهای ما اعم از ارتش و سپاه در مناطق مختلف غرب و جنوب در وضعیت مناسبی قرار نداشتند و آمادگی لازم برای مقابله با یک نیروی دیگری بنام منافقین را نداشتند لذا منافقین تا اسلام اباد و حتی تا50 کیلومتری کرمانشاه پیش آمده بودند. در این شرایط بود که شهید صیاد به میدان آمد و با سرمایه اجتماعی و اعتمادی که در بین رزمندگان ارتش و سپاه داشت دست به کار شد و عملاً فرماندهی صحنه را بعهده گرفت و با بکارگیری نیروی هوایی، هوانیروز، بسیج، نیروی زمینی ارتش و سپاه، حداکثر ظرف مدت سه روز یعنی از چهارم تا ششم مردادماه سال 67 نیروهای فریب خورده منافقین را منهدم نمود و با این کار پیروزی را به جبهه های جنگ باز گرداند و عاملی شد تا مجدداً انسجام به نیروهای خودی باز گردد. والسلام علیکم 14/1/1396 سرتیپ بازنشسته سید ناصر حسینی جانشین اسبق فرمانده نیروی زمینی ارتش ج.ا.ا