بررسی و نقد کتاب « جنگ ایران و عراق؛ پیش درآمدی بر یک نظریه» مولف : محمد درودیان(قسمت چهاردهم)

pt22b, [27.05.17 09:15]
بررسی و نقد کتاب « جنگ ایران و عراق؛ پیش درآمدی بر یک نظریه» مولف : دکتر محمد درودیان در دانشگاه عالی دفاع ملی( قسمت چهاردهم) ادامه امیر بختیاری: باز کماکان صفحه های بعدی من مشکلی ندارم، بسیار عالی نوشته شده. در صفحه 461 مرقوم فرمودید؛ درحالی که عراق و منافقین تصور می‌کردند، [ببخشید من این هایی را که می‌گویم چون همه نظرات شما خلاصه در این است. دوست دارم که این را از زبان شما بشنوم. به نظر شما آن سئوالی که شده در نظریه و تمهیداتی که پیش بینی شده، تحلیلی که شده پاسخ این ها با هم نسبتی دارند؟ بله با هم نسبت دارند، اما عرض من این است که نثرش کمی سنگین شده، حالا شاید شما ملاحظههایی داشته‌اید یعنی خواننده باید فکر بکند تا بگیرد]
بعد اینجا من می‌بینم می‌گویید؛ «در حالی که عراق و منافقین تصور می‌کردند؛ تصمیم ایران برای پذیرش قطعنامه 598 و اتمام جنگ حاصل فروپاشی قدرت دفاعی ایران است. آن چه که در این مرحله موجب شکست عراق و منافقین شد، واکنش جامعه ایران همانند روز های آغازین جنگ بود.» عیبی ندارد نظر شماست، منکر هم نمی‌شوم، اما فشار های بین المللی و قطعنامه 598 که ذیل بند 7 منشور صادر شده، عراق باید خارج میشد. عراق نمی‌توانست بماند. یعنی عراق آمد یک مشت اسیر را جمع کند و برود، حالا ما می‌گوییم ما بیرونش کردیم. چطور شد در عرض دو سال و سه سال نشد، بیرونش کنیم، ظرف سه روز بیرونش کردیم؟!و بعد باز در صفحه 462 پاراگراف آخر بند 2 جایگزینی اهداف انقلاب به جای جنگ پس از فتح خرمشهر ؟! من متوجه نمی شوم. ببینید! اهداف انقلابی جایگزین اهداف زمینی جغرافیایی جنگ می‌شود یعنی ما هدفمان گرفتن بصره نیست هدفمان تنبیه متجاوز است یعنی حکومت عراق ساقط و تنبیه بشود، این هدف است. هدف، آرمانی می‌شود. در صفحه 462 به خوبی نظرتان را تبیین کرده اید. من فقط یک نکته ای را به شما بگویم، چون اینجا باز آن بحث جنگ های ارتش های انقلابی ، مردم انقلابی است من فکر می‌کنم که اگر یک ارتش منظم به یک کشوری حمله کند، مردم آن کشور انقلابی هم باشند، نمی‌توانند جلوی آن ارتش منظم را بگیرند. یعنی آن ارتش منظم با آن تجهیزاتی که دارد، بیاید آن کشور را اشغال کند؛ مثل شوروی که آمد در افغانستان ، آمریکا که رفت در ویتنام مثل فرانسه که رفت در ویتنام هر جا را که بگوییم.
اما بعد از اینکه کشور اشغال شد، دشمن به هدف خودش رسید، بله آنجا مردم می‌توانند با مقاومت آن دشمن را یا با هزینه های سنگین مواجه کنند یا وادار به خروجش کنند. اما این که گفته می‌شود؛ نیروها ی مردمی جلوی عراق را گرفتند، من موافق نیستم.